Moringa olejodajna w biedniejszych rejonach świata jest istotnym składnikiem jadłospisu. Nazywana bywa także drzewem długiego życia lub drzewem chrzanowym. Jej korzeń jest wykorzystywany podobnie jak u nas chrzan.
Świeże liście moringi przygotowuje się tak jak szpinak. Młode, zielone strąki serwuje się w podobny sposób jak fasolę. Można je też uprażyć na patelni. Z suszonych liści przygotowuje się zdrowotne napary, a świeże liście można poszatkować i używać podobnie jak natkę pietruszki.
Moringa zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, kwasy tłuszczowe omega-3, -6 i -9 oraz wiele cennych witamin i soli mineralnych, a także sporo antyoksydantów. W jej bogatym składzie obecne są także inne dobroczynne substancje – witaminy z grupy B oraz C, A i E, a także: sterole, żelazo, wapń i potas.
Moringa regeneruje uszkodzoną przez toksyny wątrobę. Gdy organ ten jest uszkodzony, do krwi zostają uwolnione substancje, takie jak aminotransferaza asparaginianowa (AST) i aminotransferaza alaninowa (ALT) i wtedy ich poziom jest podwyższony. Moringa przyczynia się do obniżenia poziomu ALT i AST. Oznacza to, że wyciągi mogą być stosowane przy uszkodzeniach wątroby wywołanych przez niektóre toksyny, takie jak wirusy zapalenia wątroby typu B czy leki.
Informacje zaczerpnięte z Internetu i ogólnodostępnej literatury.